Clubweekend TC Wognum naar Den Bosch

Op weg naar Vught
Vrijdagmorgen 28 augustus om 5.30 uur hoorde ik wat gerinkel naast mij. Ik wist genoeg: de wekker ging af! Het tijdstip mocht geen probleem geven want ik ben wel gewend om vroeg uit de veren te komen, maar ‘buiten’, daar ging het om. Als je om 6.05 uur op je fiets stapt dan is het nog net even te donker om op een racefiets te rijden. Dus voor de veiligheid mijn gele jack aangedaan, goed zichtbaar voor de overige weggebruikers. Ik kwam aan bij de nieuwe rotonde van de Markerwaardweg waar we afgesproken hadden. Marco had zijn windjack van TCW aan, jammer van die fletse kleuren (is aangepast). Aangekomen in Wognum nog even langs de kerk gefietst en naar boven gekeken: we hopen dat we de komende drie dagen zonder problemen en met goed weer doorkomen.

Bij de Spartanenkantine stonden de eerste strijders Chris Oud en Jan Louter er al. Iedereen was keurig op tijd. Ruud had de vaart erin deze morgen richting de kantine want Adrie Hoogewerf had in de bocht een tros bananen zien liggen dus Ruud toch maar even terug want dat was niet de bedoeling. Voor het vertrek werd er meegedeeld dat we tijdens deze rit regelmatig voor mochten wisselen, maar onder voorbehoud dat er wel een van de jongens die de weg weet ‘voorin’ bleef rijden. En wanneer er, wat bij ons zelden gebeurt, een verkeerde afslag wordt genomen zouden we daar wel de humor van moeten blijven inzien. Dat waren de aanvullende spelregels voor deze werkdag.

Sommigen hadden op de racefiets een rollende krant met een route beschrijving en anderen weer een klein tv-beeldje. Zelf ben ik aangewezen op mijn medefietsers die vertellen mij wel of we rechts- of linksaf moeten. In Wognum werden wij uitgezwaaid door mevrouw Kuin, zij wenste ons een veilige reis toe. Op het moment dat wij uit Wognum wegreden (om 7.00 uur) was het wegdek nattig. Er ontstond eerst nog een misverstand onder de leiding over het aantal deelnemers. Er waren er die dachten dat wij een even aantal hadden, maar nee, Tom en Gerda van Baar hadden afgezegd vanwege een val.

Het eerste gedeelte Oosthuizen-Purmerend-Amsterdam-Ouderkerk ging vrij gemakkelijk dat kwam ook doordat het rustig was op de fietspaden. De bedoeling was dat wij in deze omgeving een koffiepauze zouden houden, maar dat was voor enkelen onder ons toch een tegenvaller en zelf had ik daar een raar gevoel over. Simon had namelijk afgesproken met de eigenaar van De Koperen Ketel in Ouderkerk dat wij rond 9.15 uur langs zouden komen met een groep fietsers voor koffie en eventueel wat lekkers. Deze meneer nam wel de moeite om even naar buiten te komen en zei toen met een vriendelijk gezicht: ‘We zijn gesloten.’ Dus je bent eigenlijk verplicht om de dag ervoor nog even te bellen of het gelegen komt dat wij gebruik mogen maken van het restaurant.

Daarna zijn wij bij meerdere restaurants of bij door plaatselijke bewoners aangewezen adressen gestopt, maar helaas dit herhaalde zich acht maal. Het gaat toch nog goed in de horeca. Dit kan ook in je nadeel werken want je werkt in het eerste gedeelte te veel kilometers af. De jongens vroegen aan mij of ik al gebeld had naar het hotel. ‘Waarom?’, vroeg ik. Het ging deze morgen zo voorspoedig dat er geen slechte schakel tussen mens en materiaal was. Voorheen had je nog wel eens pech maar tot op heden niks.

Uiteindelijk hadden de voorste rijders toch een heel leuk adresje gevonden. Ja, in het centrum van Woerden ook bekend vanwege zijn grote distributiecentrum van Jumbo en zijn geriefelijke winkeltjes. Een van die smalle steegjes kwam uit op de Voorstraat. Daar genoten we bij de Espressobar op een gezellig terras van ons welverdiende kopje koffie met uiteraard iets lekkers er bij. De bediening was zeer vriendelijk en volgens mij hebben wij de laatste taartjes uit de zaak allemaal tot ons genomen. We vonden met elkaar dat er te weinig slagroom op het gebak zat, dus even naar de dames toe en ja hoor Adri kwam met een nieuwe volle patroon terug. Die ging gretig van hand tot hand. Iedereen vertrok met een tevreden gevoel uit Woerden. De koffie was van uitstekende kwaliteit en voor ons was de prijs ook aantrekkelijk. De tellerstand stond op dat moment op 100.71 -16 km vanaf Medemblik.

Van Woerden zijn wij via de Lopikerwaard en Lopik de Lek overgestoken met het pontje (12.30 u) naar Ameide, dat ligt in de Alblasserwaard. De kosten van de oversteek (rivieren) werden voldaan door onze penningmeester Math. Tijdens de overtocht had niemand natte voeten opgelopen dus er was nog even tijd voor wat foto’s te schieten. Daarna via de Vijfheerenlanden Leerdam opgezocht en je kunt zeggen wat je wilt, maar Simon, dit was een geweldig restaurant met een verhoogd terras. Bij aankomst werd er vriendelijk tegen ons gezegd dat onze paradepaardjes daar niet mochten staan (buurmans grondgebied was dat). Wij werden door een charmante bediende geholpen en ze vroeg zeer belangstellend waar deze enthousiaste jongelui vandaan kwamen. Dat had ze beter niet kunnen vragen want iedereen begon een eigen route op te geven aan dat lieve meisje.

Er was een probleem op dit terras want net als de andere gasten hadden wij veel last van de wespen, het leek wel of ze overal zaten. De meeste van ons bestelden soep of uitsmijters en die gerechten werden met veel liefde naar binnen gewerkt. Vertrek om 14.30 uur. Er werd toch nog even met een lach tegen geprotesteerd, want nog niet iedereen was klaar met de lunch. Ik herhaal het nog eens: het was voortreffelijk eten, maar ja, je moet toch verder. We zeiden al: jongens, doorgaan want de vertrektijd is al ingevuld in Leerdam bij het ‘t Veerhuis. Kilometerstand 133.36 – 16 km.

Daarna richting de rivier de Waal bij het kleine plaatsje Herwijnen met het pontje naar Brakel. Om 14.45 uur aangekomen in de Bommelerwaard waar wij  voor de een sanitaire stop  hielden en voor de ander was het voedertijd.

Rond 16.00 uur fietsten wij met de groep door Den Bosch waar wij links van ons het embleem van Van der Valk konden waarnemen. Ik vond het leuk dat de dames langs de weg stonden en ons verwelkomde met een luid applaus, geweldig. Toch was mij iets opgevallen: deze dag rit was voor iedereen zo gemakkelijk verlopen, ik heb niemand horen klagen en na het inchecken in het hotel zaten wij gezellig met de dames op het terras een consumptie naar binnen te werken.

Eindpunt eerste dag: hotel van der Valk in Den Bosch/Vught. Eindstand 155.60 km, gemiddelde snelheid 24.33 km.

Er was toch nog een klein incident wat betreft de kamerindeling. Toen wij met z’n allen op het terras zaten, was ik nog even langs de receptie geweest of alles in orde was. Er werd mij toen verteld dat er nog drie kamersleutels opgehaald moesten worden. Dat had ik ook meegedeeld op het terras. Voordat wij aan het diner begonnen, ging iedereen even douchen. Op het moment dat ik in mijn adamskostuum stond, werd er op deur geklopt. Daar stond kleine Cor naast grote Kees. Wat bleek? De jongens hadden geen kamer. Dat moest een misverstand wezen. Intussen mijn veldbroek aangedaan en met die twee bloedbroeders naar de receptie met mijn passagierslijst. Daar de lijst even doorgenomen en ja, er was een echtpaar dat had volgens de receptie bij het aannemen van de kamersleutel niet de naam doorgegeven. Met andere woorden: er moest volgens hen nog een echtpaar komen, daarom hielden zij die kamer vast. Dat was snel opgelost en Kees en Cor kregen een gezinskamer.

Om 19.00 uur konden wij aan tafel voor het diner. Vorig jaar in Apeldoorn hadden wij buffetvorm maar in dit hotel werden wij bediend. Het avondeten kon je ook à la carte kiezen maar bij ons ging de voorkeur uit naar een driegangenmenu. De zaal was ingedeeld met tafeltjes voor vier personen. En zoals het hoort: een prins moet niet van tafel lopen.

Het restaurant ziet er sfeervol uit.

Op pad met Toerclub Vlijmen
Zaterdag 29 augustus, de tweede dag van het clubweekend. Het ontbijt was deze dag vanaf 7.30 uur. De avond ervoor had ik mij oppervlakkig rustig gehouden mede vanwege de contacten met de Toerclub Vlijmen. Vandaag zouden wij gezamenlijk een tocht maken door het Brabantse landschap. Met Piet Geers uit Vlijmen hadden we afgesproken dat wij om 9.25 u klaar zouden staan. Aan de leden had ik gevraagd of zij allen het nieuwe clubtenue aan wilden doen. Voordat wij de rondrit zouden gaan maken werd er eerst vele handen geschud en diverse foto’s gemaakt.

Daarna begonnen we met zeven leden van T.C Vlijmen aan de rondrit van ongeveer 125 km met een koffiepauze. De rit ging van Vught langs het negen kilometer lange Maximakanaal. Dat kanaal ontsluit het centrum van Den Bosch voor de grotere schepen. Daarna zochten we la Meuse op. Aan onze linkerzijde de rivier de Maas, dan via ’t Wild naar het plaatsje Lith waar de eerste sanitaire stop was.

Op dat moment hadden wij 39 km gereden en de jongens zagen al dat een van de leden van T.C. Vlijmen een slag in zijn wiel en een kapotte spaak had. Die belde zijn echtgenoot op om even langs te komen. Hij zei tegen ons: ‘Daar zal ze niet zo blij mee wezen.’ Daarna waren we weer met een even getal.

Op pad naar Ooien. Tot Ravenstein een prachtig uitzicht op de Maas met de zon op het water en door de bomen en op de achtergrond de enorme vrachtschepen en containerschepen. Het is net een schilderij. De Maas slingert zich door de beboste hellingen en vervolgens via Roermond en Grave naar Den Bosch. Dan Ravenstein- Velp-Langenboom naar Oventje. Daar was afgesproken voor de koffie. Het Oventje doet de naam ‘heet’ eer aan want dat werd het ook. Het Oventje, gemeente Landerd, ligt in het Peelland, een klein plaatsje met 200 woningen. Bij de eerste echte stop stond de teller op 81 kilometer. Dan kun je je afvragen: is de stop te laat? Zelf vind ik van niet want we zijn allemaal redelijk getraind en vergeet niet dat om 8.30 uur de meesten allemaal een goed ontbijt achter de kiezen hadden. We konden ook nog wat meenemen voor onderweg dus daar lag het niet aan.

T.C. Vlijmen vond het een prachtig initiatief om voor ons een route voor te rijden en er werd aan ons gevraagd na hoeveel kilometer er een stop ingelast moest worden. Namens het bestuur had ik voorgesteld dat het een verrassingstocht moest wezen en dat zij zelf mochten bepalen waar we een koffiestop deden.

Dan gaan we nog even terug. We rijden het plaatsje Oventje binnen, de fietsen werden keurig geparkeerd en op een gegeven moment begint er één van de leden tegen mij te tieren dat dit veel te ver was. We hadden onderweg ook al een kleine stop gehad en dat was precies 40 kilometer terug, dus dat mocht geen probleem geven. Bovendien je bent gast daar moet je je naar gedragen.

Deze morgen reed ik in de nabijheid van Piet Geers en die vertelde mij dat hij hier vorige keer was met een groep. De appeltaart was aan één kant koud en de andere kant warm. Piet zei: ‘Als ik hier de volgende keer weer kom, wil ik wel appeltaart die niet in een magnetron heeft gelegen.’ Deze keer was het adres en de koffie plus appeltaart van uitstekende kwaliteit. Tijdens deze pauze konden we wat meer ideeën uitwisselen. Na de stop richting Boekel waar wij met de complete groep een fotoshot maakten voor een bronzen standbeeld op een sokkel van graniet. Het verbeeldt Leontien van Moorsel tijdens een tijdrit.

Dan via Erp, de geboorteplaats van onze Anky van Grunsven, drievoudig Olympisch kampioen. Als je goed oplette, zag je de paarden lopen (Bonfire).
Vervolgens via Keldonk-Veghel-Schijndel-St Michielsgestel kwamen we weer bij hotel Witte in Vught. Tellerstand stond op 130.23 km in een gemiddelde van 26.90 km.

Na de rit nodigden wij de jongens uit om gezamenlijk een consumptie te nemen. Tijdens het nuttigen van het glas heb ik nog even een woordje tot hun gericht. Uiteraard bedankte ik ze namens de vereniging voor deze prachtige dag. We hopen dat er hier iets moois uitgroeit in de toekomst.

Het avondeten had als aanvangstijd 19.00 uur. Voor sommigen zal de maaltijd misschien te lang geduurd hebben. Het werd tot rond tien uur. Als je dan van tafel  gaat, is de avond niet zo lang meer. Vooral als je ‘s avonds nog ergens naar toe wilt. De meesten van ons zaten toch weer met elkaar in een grote kring in de bar waar het steeds gezelliger werd tot in de late uurtjes.

Een voorspoedige terugreis
Zondag 30 augustus: de terugreis stond op het programma. De spreuk van vandaag was: als je fietst, luister je naar je wegkapitein (Simon) en je houdt alles heel.

Bij het openen van de gordijnen zagen we alleen maar bewolking. De berichten zouden gunstig zijn dus dit was een tegenvaller. Eerst maar eens een uitgebreid ontbijt genomen want je weet nooit wat Simon van plan is met ons. Deze morgen kon je wederom weer genieten van de vele keuzes bij het ontbijt. De vertrektijd was even uitgesteld vanwege een paar buien.

De dames hadden zaterdag het hele programma al afgewerkt en vandaag, ja, wat ga je dan doen met die regen? Wij waren nog in de buurt maar ik zag wel dat de eerste fietsen van de dames op de fietsendrager gemonteerd werden en na een innig afscheid van sommige leden was het om 9.15 uur tijd om op het zadel te klimmen en langzaam Brabant te verlaten.

Het eerste gedeelte de regenjacks maar aangedaan. De eerste sanitaire stop was aan de achterkant van restaurant De Lucht. Het weer werd iets beter. Er zijn altijd optimisten: de regenjacks werden opgeborgen want de zon zou doorbreken. De Waal werd overgestoken en met de A15 achter ons gingen we op naar Tricht en Culemborg. Onderweg nog een lek bandje van Math. Onze reisleider Simon had weer een prachtig adresje gevonden voor een koffiestop. Een café/restaurant bij de jachthaven van Culemborg aan de Lek. De route verliep eigenlijk probleemloos, de meesten waren nog aan het nagenieten en opeens gebeurde het. Ik werd geknuffeld en volgens mij hadden de meesten dat nog niet in de gaten maar ik ging ervanuit dat ik al vroegtijdig werd beloond voor de bewezen diensten. Dit was nog maar na 40 km fietsen en het was nog vroeg 11.00 uur.

Na de koffie de rivier de Lek over richting Schalkwijk-Utrecht-gemeente Stichtse Vecht-Maarsen en Breukelen. Daarna een heel mooi fietspad langs het Amsterdam-Rijnkanaal, dat ligt tussen Amsterdam en Tiel (van het IJ naar de Waal). Na 80 km een korte pauze ingelast langs het kanaal, want onderschat het niet.

Langs het kanaal noordoostenwind alles tegen. Volgens mij had Chris een goeie nacht met Mireille gehad want hij wou eigenlijk niet van kop af. Math, Chris, Marco en Simon hadden onderling op kop gewisseld want op den duur ga je dat toch voelen tegen die oostenwind. Dus deze jongens mochten, als ze moe gereden waren, achter in de groep even bijkomen. Vanaf Amsterdam werd er vriendelijk gevraagd of er nog gegadigden waren om eventueel het laatste stukje voorop te rijden. Kees voelde zich geroepen om met Cees en Cor via IJburg-Zeeburg-Schellingwoudebrug-Amsterdam en Ilpendam naar Purmerend te rijden. Daar vonden de heren het genoeg. Het was op dat moment 15.15 uur en de afgelegde weg 117.97 km. De fietsen werden netjes geparkeerd bij restaurant Spijkerman. We konden allemaal plaatsnemen buiten op het terras en ik moet zeggen: we werden door een vriendelijke serveerster geholpen met erg veel humor. De soep en de laatste broodjes waren een welkome aanvulling met het oog op het laatste traject

Om vier uur werd er verzocht weer op de fiets te zitten en er werd met een schuin oog naar Ruud gekeken. Ruud zei spontaan: ‘Ik had mij zo goed verstopt maar toch nog gevonden.’ Samen met Jan nam hij het laatste stukje voor zijn rekening. Zelf zat ik op dat moment pal achter de voorrijders. Ik had het gevoel dat de fiets van René aan een onderhoudsbeurt toe was. Krak, tik, krak. Na weer een prachtige fietsdag kwamen wij om 17.05 uur aan in Wognum met een totale afstand van 146.14 km en gemiddelde van 26.10 km. In Wognum werden de handen geschud en ik zag iedereen met een tevreden gevoel huiswaarts gaan. Daarna reden Marco en ik nog even 15 km richting Medemblik.

Nogmaals wil ik iedereen bedanken voor het geslaagde weekend.

Adri Aentius