Amstel Gold training met PAC-vakanties 1

Zondag 12 September 2021.

Het is nog donker als we om 6:30 uur verzamelen op het plein in Vlijmen om van daaruit te vertrekken naar Limburg voor een tocht door de Limburgse heuvelen.

De fietsen de tassen en natuurlijk de renners van Toerclub Vlijmen worden in de bus met aanhanger van PAC-vakanties geladen om vervolgens te vertrekken naar Berg en Terblijt.

6 renners in de bus en 4 renners die op eigen gelegenheid naar Limburg rijden.

Aangekomen in Berg en Terblijt worden de fietsen uitgeladen en geprepareerd. Margo van PAC reizen voorziet ons nog van krentenbollen en koffie, eerst nog een groepsfoto en dan vertrekken we.

Na circa 100 meter links af en meteen steil omhoog, hier hadden mijn spieren niet op gerekend en beginnen dan ook meteen te protesteren. Het zweet breekt me uit en denk aan de mooie vlakke polderwegen thuis.

Het duurt ongeveer een kilometer of 10 dat ik aan het klimmen begin te wennen en in mijn ritme begin te komen, helaas moeten we al snel wachten op Jan P omdat hij in de afdaling over een steen reed en daaraan een lekke band en een beschadigde velg overhoudt.

Nieuwe binnenband erin en we zijn weer op weg door het mooie landschap en het prachtige weer wat we vandaag hebben. We rijden de Amstel gold route 143 kilometer 2186 hoogte meters staan op het programma.

Thijs en Remco hebben er duidelijk zin in en geven het tempo aan en klimmen met het grootste gemak de heuvels op. Menig amateur ploeg zouden deze twee heren graag onder contract hebben denk ik.

Thijs rijdt regelmatig een stukje vooruit om vervolgens op een uitkijk toren te klimmen om van boven af een foto te maken van ons als ploeterende en vloekende fietsers die bezig zijn aan de zoveelste beklimming. Want het waren er veel, 15 stuks om precies te zijn:
Geulhemmerberg, Bemelerberg, Heiweg, Bukel, Loorberg, Camerig, Gemmenicherweg, Drielandenpunt, Kruisberg, Eijserbosweg, Huls, Midweg, Fromberg, Keutenberg (door enkelen ook anders genoemd) en tot slot de Cauberg.

We fietsen van ene beklimming naar de andere met ondertussen mooie vergezichten, slingerwegen door bossen en uitgestrekte landschappen en afdalingen waar snelheden van boven de 60 km per geen uitzondering zijn.

Na 45 km hebben we de eerste stop in Reijmerstok, daar stond de bus van PAC reizen met Ruud en Margo als gastheer en dame ons op te wachten met koffie en gebak Limburgse vlaai uiteraard.

Gezellig in de zon met z’n allen aan een tafel drinken we onze koffie en vertellen we aan elkaar hoe we het tot nu hebben ervaren, iedereen is nog fit en vol goede moed.

Na ongeveer een half uur fietsen we weer verder en naarmate de rit duurt worden de beklimmingen langer en steiler. Ieder klimt in zijn eigen tempo omhoog en boven wordt er gewacht tot de groep weer compleet is om vervolgens in een afdaling te storten en ondertussen jezelf af te vragen wanneer en hoe zwaar de volgende helse beklimming zal zijn.

Na 86 km staat de lunch op het programma, ook hier staat de bus van PAC reizen weer op een idyllische plaats opgesteld. Ditmaal in een openplek in het bos op de parkeerplaats van café het Hijgend hert in Vijlen.

De tafel rijkelijk gevuld met lekkers. Soep, pastaschotel, brood, beleg fruit, te veel om op te noemen.

Tijdens de pauze maakt Jan P bekent dat hij niet meer opstapt en de tour verlaat. Jammer Jan maar de tour wacht op niemand en zijn we met 1 man minder weer vertrokken richting Voerendaal voor de laatste stop.

Via weer straffe beklimmingen en nog enkele malen nagenietend van de kerrie soep komen we aan in Voerendaal waar de meeste van ons toch wel wat slijtplekken vertonen, maar daar weet Ruud wel raad op en maakt een soort van toverdrank (yoghurt met muesli).

Zienderogen knappen we daar van op en praten we ons moed in voor de laatste 2 beklimmingen die niet de minste zijn namelijk de Keuterberg en als toetje de Cauberg.

Met een straf tempo rijden we richting de Keuterberg rechts af en dan….. trappen of je leven er van af hangt, hijgen, zweten, vloeken en uiteindelijk de top.

Iedereen komt fietsend boven en dan de laatste col…. de Cauberg met hoge snelheid duiken we Valkenburg in om dan links af te slaan en aan de laatste beklimming te beginnen.

Langs de kant van de weg lopen mensen en moedigen ons aan, ik hoor ze en voel me Michael Boogaart die in de laatste meters van de Amstel gold race een sprint bergop trekt voor de overwinning.

Net als Michael Boogaart win ik niet maar heb wel een voldaan gevoel als ik de top van de Cauberg bereik en blij ben dat ik vandaag met deze club deze fantastische georganiseerde rit door Limburg heb gemaakt.

Bedankt iedereen en in het bijzonder Ruud en Margo van PAC-vakanties.

Henrie.