De Jannemannen

En daar zaten we heerlijk, na gedane arbeid, op een groot terras in Gorinchem aan de koffie, na het eerste bakkie begon het te regenen. De buienradar liet een flinke strook regen zien maar na het tweede bakkie werd het weer droog. Toch maar op huis aan, je moet toch iets.

We waren net op de dijk langs de Waal of het begon te plenzen, het prachtige uitzicht van de Waal werd plots veel minder interessant, stukjes gebakken klinkertjes met grassprietjes ertussen eiste de volledige aandacht op. Aan de overkant van de Waal zagen we een behoorlijk onweer ter hoogte van Zaltbommel, als het de Waal zou oversteken zou ik absoluut gaan schuilen bij huizen of boerderijen. Goh zei Jan van B je zult zien dat het in Vlijmen mooi weer is en dat de zon schijnt. Als we eenmaal over de Bommelse brug zouden zijn gaan we misschien het goede weer tegemoet, dat bleek wishful thinking en Pluvius trok de schuiven nog eens even open. Op het fietspad ter hoogte van het industriepark van Hedel rijdt Jan B lek, hup even de fietsen tegen ’n boom en assistentie om deze platte band te verwisselen, gelukkig vertelde jan dat hij instructie heeft gehad hoe dit aan te pakken, dat kan dus niet fout gaan. Even het achterwiel eruit en met een grote souplesse de wippers tussen velg en buitenband geduwd, de boosdoener werd uit de buitenband getrokken en een “nieuwe” band die net vakkundig was geplakt er voor in de plaats gelegd, ho eerst even een beetje lucht erin, met een imposant CO2 patroon apparaat werd geprobeerd er wat spanning in te krijgen maar dat mislukte, stond het ventiel open? Volgende poging, hè het patroon is leeg, snel een volgend patroon aangesloten en blazen maar, helaas er kwam geen lucht in de band, zou die nog lek zijn? Hij was net geplakt. Jan van B had een mooie nieuwe op voorraad, alle rituelen werden weer herhaald en er was al 2 keer 16 gr CO2 verspoten maar Jan had er nog 6 op voorraad, en de boeren maar klagen dat het heus niet alleen aan hen ligt. Gelukkig was deze poging succesvol en de band was snel keihard, het ventieltje was een ijsklomp geworden, zelfs het moertje was door het ijs niet aan te draaien. Met een zekere nonchalance stak Jan B zijn wiel in de padden en natuurlijk de kransjes aan de kant van de ketting, nou je kon goed zien dat er instructie was geweest. Iedereen opgelucht maar het slachtoffer het meest. Hij keek ons eens aan en zei: Ik zou jullie straks graag uitnodigen voor een kop koffie en een biertje maar jullie komen er bij Annie zo niet in. Bij de spuisluis klaarde het weer plotseling op het werd zelfs droog, Jan van B meende dat het ook veel warmer was, zie je wel in Vlijmen is het mooi weer. Via de kastelen van Engelen de kortste weg naar huis en achter het Blauwe meer door zagen we ons pittoreske en zonnige Vlijmen liggen. Toen kwam de aap uit de mouw, wij hadden noodweer gehad maar wat bleek, het grootste gedeelte was in Vlijmen gevallen, wat een bofkonten waren die Jannen toch.

Ik vroeg Jan B. of ie de geplakte band thuis nog eens na zou willen kijken, dat heeft ie gedaan en sportief als ie is met een foto doorgestuurd met het bewijs dat ie een mooie plakker op het binnenbandje had zitten met een groot tweede gat ernaast, dat was over de kop gezien. Dus ondanks instructie, die volgens mij blijkbaar incompleet is geweest, altijd een emmer water erbij om te controleren, onderweg is dat niet altijd mogelijk dan zoek je een sloot op of in ons geval een diepe plas. Ben net klaar met m’n fiets schoonmaken, m’n schoenen af te schrobben en aan de waslijn te hangen, dit stukje te schrijven en te denken wat hebben we, om met de woorden van Jan B te spreken: een machtige tocht gehad.

Jan van der D