De mannen van het rondje Tiel

Het is vandaag 1 november, we zitten midden in de herfst. Het toerprogramma ligt al enkele weken achter ons en het is deze morgen nog best fris. Maar toch staan er 18 mannen op het plein om samen van Vlijmen naar Tiel te rijden en weer terug. Klinkt inderdaad niet echt boeiend. Wat ik wel boeiend vind is wat dit nou voor mannen zijn die dit doen. Wat bezielt hen om op deze vrije zondagochtend, die voor de meeste mensen nog steeds een rustdag is, al op tijd uit hun bed te stappen? Toegegeven, de weersverwachtingen zijn positief, maar toch ……

Als mannen willen we de oorzaak nog wel eens zoeken bij onze vrouwen: “even geen bemoeienissen, maar gewoon lekker doen wat jezelf wilt”. Maar eerlijk gezegd geloof ik dit niet en ben ik er van overtuigd dat jullie allemaal geweldige vrouwen hebben. Ze weten namelijk dat jullie deze vrijheid op de zondagochtend hard nodig hebben om de rest van de week weer netjes in het gareel te lopen. Het is jullie dus van harte gegund. Misschien vreemd, maar als ik mijn lijf voel na deze tocht denk ik toch eerder aan de behoefte om lekker af te zien en onszelf pijn te doen. Is het dan zelfkastijding? Zijn het masochistische trekjes die ons mannen binden? Het zou wel eens een belangrijke eigenschap van een fietssporter kunnen zijn. Ook al zijn hiervoor thuis oplossingen te bedenken, blijkbaar beleven we dit toch liever als mannen onder elkaar.

En dan al dat materiaal in allerlei kwaliteiten, kleuren en vormen. Waarom draagt iemand blauwe, rode en witte fietsschoenen in plaats van gewoon standaardzwart? Je ziet het ook in het voetbal: de gekste kleuren schoenen die meestal ook nog eens vloeken met de rest van het tenue. En waarom rijdt iemand met dikke banden in een groep met racefietsers? Als simpele geest denk ik:  die heeft vanmorgen nog slaapdronken de verkeerde fiets uit de schuur gepakt. Maar dit is misschien toch wel iets te simpel, want bij nader inzien denk ik toch dat dat het afwijken van de standaard iets zegt over de kracht en het zelfvertrouwen van deze mannen. Ik ben dan ook benieuwd wie het aandurft om de volgende keer mee te rijden in een goudkleurige woon- en werkfiets zonder versnellingen?

Maar wat maakt ons nou tot een goede wielrenner? Als ik terugdenk aan de successen van de generatie Raas / Kneteman, dan waren zij vooral toch echte lomperiken met als belangrijkste tactisch inzicht “het verstand op nul en stampen maar”. Eigenlijk is de huidige generatie wielrenners dus te lief en te slim? Al dat nadenken en last hebben van je geweten leidt immers maar af van het enige noodzakelijke en dat is: stampen en zo nodig je concurrenten de berm of de sloot in rijden. Dus beste liefhebbers, zet vooral je verstand op nul. En bij afwezigheid is zelfs deze nulstand overbodig.

Al wat ik hier schrijf is natuurlijk niet serieus. In werkelijkheid gaat het natuurlijk om de voeding. Mij wordt regelmatig gevraagd wat ik eet. Nou ik zal jullie mijn geheim verklappen: ik eet vooral lomp veel (ik kan niet anders). Maar de laatste tijd begin ik toch te twijfelen of dit wel het beste dieet is. Ik zal zeggen waarom: ik zie die man met die dikke banden, waarvan ik denk dat hij veruit de sterkste rijder van onze groep is, in de pauze steeds muntthee drinken. En eerlijk gezegd, het heeft mij overtuigd dat dit drankje een belangrijk fysieke en mentale impuls geeft. Dus ik ben om en ik drink in de pauze voortaan alleen nog maar muntthee. Dat dit drankje blijkbaar ook geassocieerd wordt met homo’s neem ik maar op de koop toe. Degenen die nog recepten (wel achterhaald want ze gaan nog uit van een minimale hoeveelheid van 5 kg) of advies willen kunnen mij mailen op: cvankuijk@gaymail.com.

Oh ja, ik moest nog verslag doen van het rondje Tiel. Nou eigenlijk stond het al hiervoor: van Vlijmen naar Tiel en weer terug. Maar mocht dit niet genoeg zijn: het was een hele mooie tocht langs de meanderende oevers van de Waal, waarbij de kleurrijke omgeving perfect in harmonie was met  onze kleding en fietsen. En het zonnige terras in Tiel voelde, al was het maar kort, als overwinteren aan de Costa del Sol.

Cees