D’n Bockenrijder… toch niet het einde?

Ik heb het hele seizoen nauwelijks lek gereden, maar juist de tocht naar D’n Bockenrijder was het voor mij 3 keer raak. Volgens Piet ben je dan dubbel de klos, want hij verwacht dan ook een verslag van je. Aangezien ik als “niet-actieve” in mijn beleving nog behoorlijk actief ben (?), was ik hieraan nog niet toe gekomen.

Eenmaal het voornemen opgepakt om toch iets te schrijven, doemt een ander probleem op: Met hoeveel man waren we die dag ook alweer? Hoe was het weer, wat waren de verdere omstandigheden en wat gebeurde er nog meer die dag? Na diep en helaas vruchteloos nadenken kom ik tot de conclusie dat het vooral over de grote lijnen moet gaan en ik maar niet te veel in detail moet treden. En anders zijn er altijd nog zo’n 70 leden die mij terecht kunnen wijzen. Zo gaan we tenminste eens een keer echt voor het belang van de groep.

Wat ik in ieder geval heb kunnen nalezen is dat de rit naar D’n Bockenrijder de laatste tocht uit ons programma van 2015 was, met Jan-Willem als vertrouwde voorrijder voor deze tocht. Nou ja vertrouwd? Veel heb ik hem dit jaar niet gezien, maar als “actieve” deelnemer aan de B.V. Nederland heb ik als “niet actieve” hier wel begrip voor. En dat hij de rit had ingekort is ongetwijfeld in het belang van de groep gebeurd.

Wat ik me nog wel herinner is dat we ’s-morgens met een behoorlijke groep (vraag me niet hoeveel) aan de start stonden en dat het nog behoorlijk fris was. Eenmaal onderweg ontdooiden onze stramme botten en warmden onze stijve spieren zich langzaam op. Niettemin liet de groep, aangekomen bij D’n Bockenrijder, het terras links liggen om binnen bij de warme haard aan te schuiven. Na de koffie werd aangezet voor het tweede deel van de tocht en was het Bert de Vaan (?) die voor de eerste keer lek reed. Zoals gezegd was het daarna voor mij 3 keer raak. Pas na de 3e keer werd door de scherpe blik van Jan van Bladel de oorzaak (kleine glassplinter) uiteindelijk opgespoord. Voor de meesten werd het daardoor een wat koude aankomst, maar wel een mooie afsluiting van het seizoen.De behendigste onder ons hebben inmiddels de mountainbike tevoorschijn gehaald om vervolgens de duinen te trotseren. Toch is een programma soms bedrieglijk en blijkt een seizoenafsluiting geen seizoenafsluiting te zijn, want een week na “D’n Bockenrijder” (18 okt.) stonden er 13 mensen op het Plein voor het bekende rondje “Rossum / Brakel”. Het mooie fietsweer zal hier ongetwijfeld aan hebben bijgedragen. In ieder geval was het een heerlijke tocht.

Inmiddels in de ban van de rivieren, hebben we afgelopen zondag met 14 man sterk onder prima omstandigheden een rondje Gorinchem gereden. Het weer en de (herfst)kleurrijke uitzichten vanaf de dijken waren fantastisch. In het fraaie Gorinchem hebben we zelfs in de zon buiten op het terras gezeten. In ieder geval keerde iedereen m.i. met een voldaan gevoel huiswaarts.
Wat mij betreft blijven we als het weer het toelaat nog even in de ban van de grote rivieren en mijden we de in dit jaargetij minder begaanbare wegen en fietspaden in de bossen. Zondag alle neuzen naar het oosten met een rondje langs de oevers van de Waal (Tiel)?

Cees