Duizend bommen en granaten!

• 

Dinsdag 22 september is voorlopig de laatste fraaie fietsdag, daarna voorspelt Marco niet veel goeds. De (bejaarden) fietsmaten grijpen deze fraaie dag dan ook aan om er volop van te gaan genieten. Het wordt een wat andere tocht dan we gewend zijn, dat wil zeggen op de racefiets een 60 km pedaleren met onderweg een bakkie koffie, veel buurt en op z’n tijd een lied. Ik had in eerste instantie met Jan van B, m’n vaste fietsmaat afgesproken om op de gewone fiets met fotoapparatuur naar Fort Sint Andries te fietsen om de ruïnes vast te leggen op de gevoelige plaat (lees sensor). Hans van de W. heeft zoals gewoonlijk echt veel zin ook te gaan fietsen en vindt het geen bezwaar zich aan ons aan te passen. Om 13.00 uur vertrekken we bepakt en gezakt langs het Engelermeer richting Hedelse brug, via de dijk naar Kerkdriel om via de rotonde bij het golfterrein naar Rossum te fietsen. Op de dijk bij Hoenzadriel stonden we, zoals goede leden van TCV betaamt, te wachten voor de stopstreep op een kruispunt om naderende auto’s voorrang te verlenen. Wat schetst onze verbazing als er twee zeer actieve renners van onze club te weten Cees en Jan L. plotseling achter ons staan. Gezamenlijk fietsen we tot het fietspad langs de Waal in Rossum samen op, de racers slaan linksaf en wij rechtsaf.

Al snel zien we de sluis van Sint Andries, meteen als je over de sluis rijdt zie je links een betonnen uitzichttoren, da’s ook het enige wat je ziet want het fort is overwoekerd met vegetatie. De toren is een overblijfsel uit de koude oorlog (1950). Door een hek komen we uiteindelijk via een landweggetje bij de restanten van Nieuw fort Sint Andries. Tijdens de tweede W.O. was het fort in gebruik door de Duitsers die het in 1945 opbliezen omdat Engelse mariniers en Belgische fuseliers een aanval op het fort hadden ingezet. Een oase van rust heerst nu op dit terrein waar zich in het verleden zulke helse spektakels af hebben afgespeeld. We hebben de opgeblazen restanten van het fort van binnen en buiten bekeken en foto’s gemaakt. De overblijfselen gaan geleidelijk op in de omgeving waar de mooiste bloeiende wilde planten (onkruid?) hun kans pakken. De uitzichttoren is goed te beklimmen en bovenop is er een mooi weids uitzicht, met aan de ene kant groots de Waal en kijk je naar de andere kant wat bescheidener de Maas, wat goed te zien is dat ze elkaar dicht naderen.

Naar beneden klimmen met zo’n open structuur is voor mensen zoals ik met hoogtevrees wat lastig maar met wat verstandige aanwijzingen van Hans lukt het prima.

Voor we naar huis vertrekken heb ik van ons wat foto’s gemaakt om vast te leggen dat we deze bijzondere fietstocht naar een wat lugubere omgeving in goede gezondheid weer hebben verlaten. Ik wist vooraf absoluut niet wat ons te wachten stond maar het was prachtig.

Wat ook mooi is van zo’n gezamenlijke onderneming dat iedereen vanuit z’n eigen levenservaring wetenswaardigheden vertelt waar je iets van op kunt steken. Ik kan namens ons drieën zeggen dat we een onverwacht machtig mooie dag hebben gehad, zelfs zonder racefiets.

Vriendelijke groet,

Jan van der D.