In de goede week

Ha fietsers van TCV, even een relaas van onze fietstocht op goede vrijdag. De dag bij uitstek om een kruistocht te ondergaan. Met 6 “fietsmaatjes” van de gepensioneerde sub groep (25 km.) vertrokken we om 13.00 uur naar onze verrassende kruistocht, alleen Hans W en Jan D waren op de hoogte van de eindbestemming. Het was guur en mistroostig weer precies zoals een goeie vrijdag moet zijn. Via een prachtige fietstocht arriveerden we rond 14.15 uur bij de kruistocht op het terrein van het Peerke Donders museum in Tilburg.

Er zou om 15.00 uur een kruistocht gehouden worden voor Nederlandse gelovigen en de Surinaamse/Antilliaanse gemeenschap. Wij hebben niet gewacht tot 15.00 uur maar hebben zelf de 13 staties gelopen, waar bij elke statie ruim commentaar werd gegeven, vooral over de hulp die Jezus heeft gekregen bij het dragen van zijn kruis door Simon van Sirene,  Maria en Maria Magdalena (wie was wie). De juiste plaats van van de spijkers door de handen van Jezus, Hans B gaf een anatomische les (kan ie niet laten) waarom dat niet  door de handen kon en het door de pols moest. Wij zijn netjes bij statie 1 begonnen maar halverwege kwamen 2 prachtige Antilliaanse vrouwen tegen die precies tegen de stroom in liepen. Zij hadden een mooie reden waarom zij zo liepen: Wij begonnen bij een levende Jezus (bij Pontius Pilatus) en eindigden in het graf bij de dode Jezus, Zij eindigden liever bij de levende Jezus, dat was veel gezelliger. Aan het eind van onze staties moest er een groepsfoto gemaakt worden, niemand te zien alleen die 2 eerder genoemde dames, die inmiddels aan de overkant van het park liepen. Ik ben er even naar toe gelopen om te vragen of ze ons op de foto konden zetten. Daar aangekomen was één van die vrouwen een heel dikke boom aan het omarmen met dichte ogen was ze in trance, toen ze weer op aarde was kon ik het vragen en ze liepen mee om ons te kunnen vereeuwigen. Het foto maken was in het begin wat lastig omdat ze een rood scherm had, dat bleek haar hand voor de lens te zijn, uiteindelijk heeft ze een prachtige foto gemaakt.

Bij de afsluiting van onze bidtocht moest eerst nog even Fred zijn lekke achterband gemaakt worden. Nou had ie netjes de kruistocht gelopen dus je zou denken hij is volop gelovig na dit historisch christelijk spektakel. Maar dat veranderde als een blad aan een boom, toen hij de achterband verwijderde om de binnenband te wisselen, kon hij de binnenband niet vinden, hij kon het niet geloven. De techneuten konden hem vertellen dat hij tubeless banden had zoals op een auto. Hilariteit alom, nadat een conventioneel binnenbandje werd gemonteerd moest het wiel weer terug, bij zo’n moderne fiets een lastig klusje iedereen wist er wel iets van; naaf uit het wiel, hoe moet ie terug, op welk kransje moet de ketting: op het derde, op het kleinste etc. Een hele ploeg mecaniciens bemoeiden zich ermee zoals gewoonlijk, dat moest dus goed komen.

Toen alles weer in elkaar was gezet konden we de tocht voortzetten, Fred werd gevraagd of ie de buitenband wel had gecontroleerd op scherpe stukjes, dat vroeg hij zichzelf ook af. Op hoop van zegen zonder problemen onze eindbestemming bereikt waar we ipv aanleggen bij Hans (en Dini) werden uitgenodigd voor een biertje als afsluiting van een mooie tocht. Goh en toen weer naar huis.

Groet namens ons allen,

Jan D.