Jan Janssen Classic 2011

Afgelopen zaterdag op 18 juni werd de Jan Janssen Classic verreden, een toertocht over de Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug. Een delegatie van toerclub Vlijmen reisde af naar sportpark de Bongerd voor 150 kilometer route. Wat resulteerde in een prachtige en gezellige dag.

Rond half negen stappen we op de fiets en volgen we de 150 kilometer borden. Al direct treffen we in de polder een straffe tegenwind en aan de hemel drijven donkere wolken over het landschap. Ondertussen wordt het landschap langzaam aan steeds glooiender. Na enkele kilometers fietsen dient zich de eerste kleine beklimming aan, de Bennekomseberg. Een opwarmer voor wat er daarna zou volgen, want enkele kilometers later volgt de Holleweg. Een donkere bosweg die hobbelig bestraat is met een stijgingspercentage maximaal 9 procent. Een pittige klim die ik tot mijn eigen verbazing op het buitenblad naar boven fiets. Aan de top merk ik dat ik als eerste boven ben en wacht even op de rest. Arno komt als snel boven aan terwijl de rest nog even op zich laat wachten, mondjesmaat bereiken ze de top.

Nadat iedereen de top van de Holleweg heeft bereikt vervolgen we onze weg door de bossen van de Veluwe. Een prachtige omgeving met wisselend bossen, heide en kleine dorpen. Zo af en toe kijk ik naar achter en denk ik te voelen dat mijn achterband lek is. Maar niets is minder waar, de route bevat tientallen kilometers vals plat. Op en neer over de heide en dan weer een donkere bosweg op. De hemel toont ondertussen een kleurenpalet van donkerblauw via lichtblauw naar wit. Daartussen schijnt de zon, heel even fel maar veel vaker flauw achter een schapenwolkje.

Bij de eerste verzorgingspost begint het zachtjes te regenen terwijl de lucht dreigend donker wordt. We zetten onze fiets weg en nuttigen broodjes, bananen en energiedrank. Vervolgens is het weer tijd om verder te fietsen richting Hoenderloo. In onze ronde door Arnhem en omgeving zien we een prachtig afwisselend landschap. De ene helling is een ware beproeving terwijl ik de ander op mijn buitenblad naar boven fiets.

Rond de Veluwezoom genieten we van prachtige vergezichten, uitgestrekte heide met in de verte kleine dorpjes. Na een korte afdaling zit het tempo er lekker in en beginnen we aan de beklimming van het Signaal Imbosch. Over de Holleweg(er zijn er meerderen op de Veluwe) rijden we richting de Posbank. Het plan om boven op de Posbank een kop koffie te pakken valt in het water omdat enkelen voor een directe afdaling kiezen. De rest moet volgen en ik kom vervolgens terecht in een zeer snelle afdaling. In elkaar gekropen en met mijn handen diep in de beugels zie ik in een vluchtige blik snelheden van boven de 60 kilometer per uur op mijn teller(als ik later op een rustig moment kijk zie ik een maximale snelheid van 63,7 kilometer per uur). Op de rechte stukken trap ik bij om vervolgens zo plat mogelijk door de bochten te snijden. Aan de voet tref ik een rotonde waar ik stop zodat we kunnen verzamelen.

Wat volgt is een korte pauze bij het pannenkoekenhuis waarbij onder het genot van een kop koffie de route tot nu toe en vooral het weer werd besproken. Want er waren flink wat mensen die kort voor de tocht hadden afgezegd in verband met het weer.

De laatste beklimming op de route is de Italiaanseweg, een donkere helling met een tweetal haarspeldbochten erin. Misschien wel de zwaarste klim uit de Jan Janssen Classic door de positie in het parcours maar ook door het wegdek. Na een kleine afdaling is het vervolgens tijd voor de laatste kilometers. In de finale trekken we een sprintje door het glooiende landschap om tot slot gezamenlijk over de finish te komen.

Ondanks de slechte voorspellingen hebben we bijna geen regen gezien. Nat zijn we amper geworden en we hebben de zon zelfs enkele keren door zien breken.

Jordy van Baal