Leermomenten

Het beloofde weer zo’n typische Bert Meijstocht te worden. Best wel een stevige wind maar als we die tegen hadden stonden er altijd wel een paar struiken aan de juiste kant van de weg. Waar we zonder Bert gewoon rechtdoor fietsten sloegen we nu af. Soms naar links en anders naar rechts.

Door Jan Buisman

Het eerste leermoment: Als je weet waar je het over hebt hoef je niet vooraan te fietsen om de koers te bepalen.

Het bos werd steeds dichter en de paden smaller. Aan de prijs van een kopje koffie kon je zien dat we steeds verder van het economisch hart van Nederland raakten. We fietsen alle kroegen voorbij tot de koffieprijs naar € 1,90 was gezakt. Immers ook voor volgend seizoen moet er weer een nieuwe carbon worden aangeschaft.

In de tuin waren 2 aardige jongedames blad aan het harken. Eén van ons sprak de briljante openingszin. “Jullie hebben natuurlijk geen tijd om voor ons een kopje koffie te zetten”. “Natuurlijk wel, doen we meteen”. Ik zal hem goed onthouden. Die kan nog van pas komen.

De kroeg was zeer de moeite waard. We zaten er nog maar net of er komt een prachtige negerin het terras op en gaat een tafeltje verder zitten. Leuk bloesje en een grote kleurrijke papegaai op de schouder. De juf van de koffie vraagt: “hoe kom je daaaar nou aan?????”

Zegt de papegaai; “die heb ik uit Afrika meegenomen”.

Tweede leermoment: Dingen zijn vaak simpeler dart je denkt.

Na de koffie met de wind in de rug naar huis, naar Annie.

Je hebt zeker geen tijd om een kopje koffie voor me te zetten.

Je ziet toch dat ik de krant aan het lezen ben.

Dat was het derde leermoment. Eerst maar ff een biertje