Lingetocht B-rijders

Voor de toertochtencommissie is het altijd een hele toer om het programma zodanig samen te stellen dat er sprake is van een gelijkmatige opbouw in de afstanden. Er zijn namelijk nog een aantal criteria waarmee rekening gehouden moet worden. Bijvoorbeeld; wie wil en kan op datum X een tocht voorrijden?; zit er een grote overlap in de te rijden route met de route ervoor of erna?; in welke week is die route interessant (i.v.m. bloesem bijvoorbeeld); enz, enz.

Dat zal de reden geweest zijn dat we van 80 Km vorige week een sprong maakte naar 120 Km deze week. Aan het begin van het seizoen, dat is voor de gemiddelde B-rijder wat teveel van het goede. Vandaar dat ik Hans gevraagd heb om voor de B-rijders een route van 100 Km voor te rijden.

Aan de start verschenen ± 25 TCV’ers die zich qua aantallen, in twee gelijkwaardige groepen opsplitsten. Dit was, wat mij betreft dan ook echt een schoolvoorbeeld van hoe het zou moeten gaan. Want aanklampen bij de A-rijders zonder ooit jouw aandeel in het kopwerk te kunnen doen is geen optie. Daar hebben de A-rijders niets aan en als je uiteindelijk losgereden wordt, hebben ze er alleen maar last van.

Fiets je daarentegen bij de B-rijders met twee vingers in je neus? Neem dan wat kopwerk voor je rekening. Op die manier kun je zelf je training doseren. Aanklampend achter de A-rijders valt er niets te doseren. Maar, genoeg hierover. Vandaag en de afgelopen weken ging het uitstekend. Allemaal gefeliciteerd met dit succes! Houden zo!

Hans had zich verdiept in de route en schudde er, zoals gevraagd, een van exact 100 Km uit zijn mouw. Hij had de route zodanig uitgekiend, dat de route op de heenweg 5 km korter was. Daardoor werden we na Gorinchem pas, rijdend langs de Linge, ingehaald door de A-rijders. Aangekomen bij de koffiestop in Beest waren ze nét voor ons binnen. Ze hadden zelfs nog geen koffie voor zich staan.

Toen wij een tweede kop koffie namen, sprongen de A-rijders weer op de fiets. Volgens mij, met maar één bakje koffie op. Geen tijd voor een tweede? Ze moesten tenslotte 20 Km meer afleggen dan wij. 🙂

Zelf heb ik vandaag helemaal geen kopwerk gedaan. Afgelopen woensdag heb ik bij een valpartij enkele ribben gekneusd, waardoor ik vandaag en de komende tijd behoorlijk beperkt ben bij mijn inspanningen. Wat is er gebeurd? Normaliter fiets ik niet op woensdag, maar de auto moest naar de garage in Waalwijk en om te voorkomen dat ik daar moest wachten ging ik een rondje fietsen.

In Made ging het mis. Ik reed daar op het fietspad met links van mij geparkeerde auto’s en rechts een trottoir en huizen met inritten. De 3 auto’s die met een lijn verbonden zijn, stellen één en dezelfde auto voor. De chauffeuse van die auto stuurde zodanig naar rechts dat ik dacht, “Die rijdt de inrit in.” Ze ging echter gewoon parkeren voor het 3^e huis. Hoewel ze niet echt met haar wielen op het fietspad is geweest, zwenkte de neus van haar auto, voor mijn fiets langs het fietspad op en weer terug. Van schrik reed ik tegen de trottoirband en ging hard onderuit met mijn ribben op een opstapje voor een voordeur.

“Gaat het?” Vroeg ze. “Hiervoor ging het beter.” Zij ik happend naar adem. “Ik had je wel gezien hoor.” Zij ze. “Waarom haal je dan zo’n manoeuvre uit? Ik dacht dat je de inrit in zou rijden en dat ik gemangeld zou worden tussen jouw auto en dat huis.”

Het toeval wilde ook dat ik net met mijn bidon in mijn hand zat, dus hard remmen of op het trottoir springen was er niet bij. Hoewel ik helemaal niet zo schrikachtig ben op de fiets, ben ik deze keer flink geschrokken. Zij begreep daar niets van. Ook dacht ze, dat ze niet op het fietspad is geweest. En dat klopt ook. Met haar voorwielen niet, maar wel met de neus van haar auto, vlak voor mij.

Intussen mis ik wel een flink aantal vierkante centimeters huid van mijn heup, ellenboog en hand, maar dat is nog het minste. Waar ik echt last van heb zijn mijn gekneusde ribben. Eigenaardig eigenlijk; als je afvalt, dan heb je ineens huid teveel. Val je van je fiets, dan kom je ineens huid tekort. 🙂

Hans, bedankt voor deze mooie tocht. Ook al hebben we geen bloesem gezien, we hebben allemaal genoten.

Groeten, Piet