Weekend Alp d’Huez

Op 23 september, ’s morgens om 7.30 uur vertrokken we richting Frankrijk naar het plaatsje Bourg d’Oisans, onder aan de voet van de Alp d’Huez. Van de toerclub Vlijmen waren we met 6 personen vertegenwoordigd, Adil Arikan, Jac van Beurden, Jan van Bladel, Marcel Klomp, Gerhard Kolen en ondergetekende Henk Rops.

De reis ging voorspoedig en ’s avonds tegen 20.30 uur kwamen we aan op de camping waar we meteen aan tafel konden voor een 3 gangen menu.
’s Morgens na het ontbijt controleerden wij de fietsen en kregen een uitleg over hoe we in het berglandschap moesten fietsen. We dachten dat we alles al wisten maar er waren nog heel goede tips bij. Daarna gingen we onder begeleiding een beklimming doen op een berg in de buurt, de Col d’ Órnon. Een berg met een stijgingspercentage van ongeveer 7,4%. Deze berg heeft niet zo veel haarspeldbochten als de Alp d’Huez maar er zaten toch ook gemene stukken in.
Na de afdaling zijn we teruggegaan naar de camping voor een pasta-buffet en de rest van de dag kon je doen en laten wat je wilde.

Wij konden het niet laten, en zijn met een aantal mensen alvast het eerste stuk van de Alp omhoog gereden en bij iedere haarspeldbocht gestopt om de omgeving te bekijken. Met zonnig weer is het daar beneden en tegen de bergwanden een prachtig gezicht. Ik ben tot bocht 12 gereden en toen terug gegaan met het oog op de volgende dag dat we nog eens helemaal naar boven moesten. De telling van de bochten is van boven naar beneden, dus de onderste bocht die je het eerst tegen komt is bocht 21 en boven is bocht 1.

Er waren er toch nog bij die naar boven wilden, maar die hebben het geweten omdat het begon te regenen. Gelukkig is er niks gebeurd want zo’n afdaling met regen is levens gevaarlijk omdat de remblokken dan heel hard slijten. Jan van Bladel had zelfs bijna geen achterrem meer.
De volgende dag, zaterdagmorgen, was de weg nat maar het regende niet. We starten om 10.30 uur, de temperatuur was 12 graden Celsius, en begonnen aan de beklimming waar we voor gekomen waren.

Na ongeveer 1,5 km, bij bocht 18, begon het te regenen, we hadden het advies gekregen niet te veel kleding aan te doen omdat je het heel warm krijgt tijdens het klimmen. Maar naarmate je kleding natter werd kreeg je het ook koud. Ik ben in bocht 12 rillend van de kou gestopt en heb uit mijn zadeltasje een regenjasje gehaald en aangedaan. Ik ben toen zo hard mogelijk gaan fietsen om het weer wat warm te krijgen maar dan gaan er weer andere dingen in je lichaam protesteren.

Doorgefietst naar boven en voorbij het tweede kerkje wat we tegen kwamen was er een soort van open vlakte die omhoog liep, 10,6 procent, en daar waaide het zo hard dat ik omdat ik diep ging zitten met mijn neus vlak boven mijn tellertje tot mijn ontzetting zag dat ik daar niet meer dan 5 à 6 km per uur reed. Door te gaan staan dacht ik meer snelheid te kunnen maken maar hoger als 7 km/uur kwam ik niet, en als je even niet zou trappen val je gelijk om.
Toch maar zo hard als het kon door gereden naar boven, en bijna boven kregen we even nog natte sneeuw. Na 93 minuten was ik boven en de temperatuur was daar 2 graden boven nul. Alles deed zo zeer dat ik na ongeveer 3 minuten toen ik weer een beetje bijkwam pas voelde hoe een koude voeten ik had, onderweg niks van gevoeld..
Gelukkig stond de bus al boven met draaiende motor en de kachel op maximaal. Dat deed toch wel heel goed.

Het was beestachtig zwaar maar ik had het niet willen missen.
De volgende morgen zijn we om 5.15 uur opgestaan en om 6.05 uur reden we weer huiswaarts en zonder verdere problemen waren we om ongeveer 19.15 uur weer terug in Vlijmen bij Total Fit

Wat betreft de organisatie moet ik zeggen het was TOP er was helemaal niks op aan te merken, GEWELDIG!!!!!